| Ten artykuł znajduje się obecnie w fazie pisania. Poczekaj aż autor skończy prace nad nim. |
- Armie zostaną zniszczone. Spłoną całe światy. Nareszcie, zemsta należeć będzie do mnie. Albowiem jestem Królową Ostrzy.
- ―Kerrigan jako przywódczyni Roju.
Sarah Kerrigan (właściwie: Sarah Louise Kerrigan) była terrańską psioniczką należącą początkowo do tajnego programu zdolnych psionicznie skrytobójczych agentów Konfederacji Terran zwanych Duchami, żyjącą pod koniec jej istnienia i działającą jako jedna z ich najlepszych agentek. Po pewnym czasie jednak została ona przejęta w jednym z ośrodków przez Synów Korhalu - organizację rebeliancką walczącą o wyzwolenie spod jarzma tyranicznego rządu, przeciwko którym wcześniej walczyła. Uratowana przez przywódcę rewolucji - Arcturusa Mengska, syna zabitego przez nią Angusa Mengska, senatora z Korhalu - walczyła następnie u boku przywódcy w stopniu porucznika, stając się jego prawą ręką i najwierniejszym żołnierzem.
Podczas ostatnich lat rebelii wkrótce wybuchła Wojna Pierwszego Kontaktu, zwana również Wielką Wojną. Kobieta poznała wtedy Jima Raynora, szeryfa z pogranicznej kolonii Mar Sara, zaatakowanej przez zergi, a potem spalonej przez protosów jak bliźniacza planeta Chau Sara. Razem z nim walczyła o wyzwolenie Antigi Większej. Początkowo nieufna i niechętna wobec niego z wzajemnością zdołała z czasem zaprzyjaźnić się z banitą, aż w końcu związać się z nią.
Kiedy Konfederacja zaczęła się chylić ku upadkowi Mengsk wbił parze cios w plecy trzykrotnie - nie tylko umieścił na Tarsonis nadajniki psioniczne celem jej unicestwienia oraz odmówił ratowania cywili, lecz także zostawił ją na pewną śmierć i nawet sprzeciw Raynora nie zdołał jej uratować. Zamiast jednak zostać zabita przez Rój kobietę porwano, a następnie na polecenie Nadświadomości została zainfekowana i przekształcona w potworną istotę zwaną Królową Ostrzy (Queen of Blades).
Kiedy kurz Wielkiej Wojny opadł, a ona zdołała przepędzić wrogów z Char zaczęła walczyć przeciwko Daggothowi i zbuntowanym cerebratom, prowadząc liczne intrygi poprzez wykorzystanie sojuszników oraz manipulacje ich przywódcami. W efekcie tego Wojna Szczepów zakończyła się zniszczeniem ziemskiej floty ekspedycyjnej, znacznym osłabieniem Dominium Terran i protosów, a także zdziesiątkowaniem Rekieterów Raynora. Przez następne lata dzięki temu jej nazwisko stało się postrachem dla wszystkich mieszkańców Sektora Koprulu, jednocześnie znajdując się na celowniku wielu ważnych istot.
Kiedy Rój Zergów został ponownie zjednoczony, a władza kobiety była absolutna rozpoczęła przygotowania do nowej wojny na rozkaz kontrolującego ją bytu - Amona, Upadłego Xel'naga. Mając znaleźć w tym celu Ogniwo i unicestwić wszystkich terran została jednak uprzedzona przez dwie osoby - Mrocznego Prałata Zeratula oraz komandora Raynora. Protoss odkrył bowiem co przemieniło zergi w żywe narzędzie zniszczenia, a odkryciami podzielił się ze starym znajomym. Pracujący wówczas dla Fundacji Moebiusa terranin zdołał znaleźć artefakty na światach Tal'darimów i złożyć je wraz z księciem Valerianem Mengskiem, właścicielem grupy badawczej, co pozwoliło następnie ją uratować.
Mimo deinfekcji kobieta żyła zemstą, do tego stopnia iż sama po rzekomej śmierci ukochanego wróciła do Roju, odbudowując go, a potem dzięki Zeratulowi odzyskując formę Królowej Ostrzy na Zerusie, lecz tym razem będąc wolną istotą. Kiedy to zrobiła odbiła Jima z więzienia, a następnie ruszyła na Korhal, obalając wraz z Raynorem władzę Mengska i zabijając imperatora.
Gdy Druga Wielka Wojna dobiegła końca, rozpętała się po rok później Wojna Ostateczna. Kobieta wraz z hierarchą Artanisem i Raynorem walczyła przeciwko siłom Amona, wyruszając do Otchłani, gdzie ostatni z gwiezdnych bogów imieniem Ouros przekazał swoją esencję by ta została nową Xel'naga oraz mogła raz na zawsze pokonać Amona. Po jego zniszczeniu powróciła do Raynora, a los obydwojga pozostaje nieznany.
Biografia[]
Wczesne życie[]
Niewinne dzieciństwo[]
Sarah na TarKossii jako dziecko.
Sarah urodziła się w 2473 roku na pogranicznej planecie rolnej Konfederacji o nazwie TarKossia. Była córką farmera Patricka Kerrigana i jego nieznanej z imienia żony. Sarah była wesołym dzieckiem żyjącym na farmie, żyjącą we względnym dostatku, każdego dnia biegając po farmie pełnej słoneczników. Pewnego razu, podczas tych lat, we włosy wpadł jej motyl, którego niestety zgniotła. Przez następne lata miało to na niej zostawić swoiste piętno, gdyż kochała przyrodę i życie na farmie. Już wtedy zaczęła wykazywać potężne zdolności psioniczne, co w jej wieku stanowiło rzecz niespotykaną dla ówczesnych władz terrańskich.
Na TarKossii oprócz upraw rolnych było też kilka elektrowni wiatrowych, co pozwalało być gospodarstwom samowystarczalnymi. Z powodu swoich zdolności jej rodzice częściowo się jej obawiali, jednak mimo wszystko darzyli córkę szczerą miłością, nie zamierzając jej wydać Konfederacji zainteresowanej jej mocami.
Wielka tragedia[]
Agenci Konfederacji zabierają małą Sarę do akademii duchów.
Szczęście rodzinne niestety nie trwało długo. W 2481 roku na ich rodzinną farmę napadli bandyci. Wobec bezsilności oraz strachu Sarah uwolniła swoje moce, jakie następnie doprowadziły do potężnej eksplozji psionicznej, w rezultacie której zginęli wszyscy najeźdźcy. Niestety śmierć poniosła również jej matka, której nieświadomie rozerwała głowę tak, iż dosłownie ją otworzyła. Jej ojciec jak i ona sama wpadli w traumę, przerażeni wobec jej mocy. Patrick skończył jako inwalida, natomiast Konfederacja przybyła i zabrała dziewczynkę do lokalnej akademii duchów.
Bardzo szybko zdali sobie sprawę, że Kerrigan jest ewenementem na skalę całej terrańskiej przestrzeni. Gdy wkrótce między Tarsonis, a Morią rozgorzały Wojny Gildii rozpoczęli przyspieszony program szkolenia. Ze względu na jej psioniczną potęgę, którą wtedy odkryto wprowadzono nawet nowy system kategoryzowania duchów, a ona otrzymała najwyższą z możliwych - dwunastą. Aby wzmocnić jej uległość oraz zapewnić sobie niezbywalną kontrolę Konfederaci w ramach licznych neuro-regulatorów zdecydowali się także na starcie odebrać jej wszelkie wspomnienia z dawnych lat, w tym te szczęśliwe.
Tak oto Konfederacja Terran zdołała odebrać jej wspomnienia o matce i ojcu, o domu oraz o spokojnym, normalnym życiu. Z biegiem czasu udało im się przemienić ją w taki sposób, że kobieta zapomniała o wszystkim, co było związane z życiem przed byciem Duchem z racji bólu sprawianego przez wszczepy.
Duch Konfederacji[]
Morderczy trening[]
Kerrigan podczas morderczego treningu i testów Konfederacji.
Zaciągnięta do akademii duchów i złamana Sarah stała się nie tylko bronią ostateczną, lecz także obiektem wielu nieludzkich eksperymentów. Sprawdzano jej zdolność do walki, bólu oraz właściwości telepatyczne. Mimo licznych inhibitorów kobietę bardzo ciężko było złamać. Wielu naukowców i żołnierzy poniosło śmierć z jej rąk, gdyż ta prowadziła kolejne wybuchy psioniczne. Jeden z jej wychowawców, sadystyczny porucznik imieniem Rumm, nakazał zabić jej ukochanego kota. Gdy zaś tego nie wykonała zabił stworzenie na jej oczach. Po pewnym czasie jednak poniósł śmierć z jej rąk.
Im bardziej mijały lata tym mniej pozostało w Kerrigan z dziewczynki cieszącej się życiem na rodzinnej farmie na TarKossii. Stając się ofiarą wielu eksperymentów oraz nieludzkich treningów widziała też próbę złamania jej poprzez groźbę zabicia własnego ojca. Ta jednak wolała zabić siebie i jego niż dać się złamać. W rezultacie zaczęli w niej instalować masową ilość neuro-regulatorów celem całkowitego złamania jej woli. Im dłużej trwało jej okiełznywanie, tym bardziej jej wolna wola oraz opór był łamany. Wreszcie po wielu latach stworzyli w trakcie Wojen Gildii elitarną skrytobójczynię bez emocji i cienia strachu. Dzięki temu Kerrigan stała się bezwolnym narzędziem w rękach opresyjnego rządu, a wśród innych duchów stała się legendą.
Agentka 24601[]
- - Ścięty? O czym ty mówisz?
- Sam słyszałeś. Odcięli jego cholerną głowę, Arcturusie! I nigdzie nie możemy jej znaleźć! Chore dranie zabrały ją ze sobą! - ―Achton Feld opowiada Arcturusowi Mengskowi o tym, jak jego ojciec zginął z rąk drużyny Sary.[src]
Zagłada Korhalu, na którym wcześniej Sarah zabiła Angusa Mengska - ojca Arcturusa - oraz resztę jego rodziny.
Kiedy opór Sary został złamany Konfederacja Terran skierowała ją do pierwszych zadań. Praktycznie żadne nie skończyło się klęską. Udało jej się dokonać wielu skrytobójstw na przedstawicielach Kombinatu Kel-Moriańskiego. Niemogąca już się zbuntować rządowi zabijała precyzyjnie i bez żadnych śladów. Jako Duch otrzymała numer 24601 i tylko pod takim mianem stała się znana. Z każdym nieposłuszeństwem zapominała coraz więcej, aż w końcu była bliska zapomnienia nawet własnego imienia.
Po pewnym czasie Wojny Gildii dobiegły końca, a Konfederacja stała się zwycięzcą. Spokój nie trwał jednak długo - w 2489 roku jeden z głównych światów Konfederacji zbuntował się. Był nim Korhal. Senator Angus Mengsk ujawnił korupcję w Senacie oraz liczne nieludzkie praktyki, w rezultacie ogłaszając swoją planetę całkowicie niepodległym światem. Wielu mieszkańców Sektora Koprulu widziało w nim wielkiego zbawcę oraz bohatera, mającego siłę przeciwstawić się okrucieństwu jakie Stare Rody prowadziły jeszcze przed Wojnami Gildii, a które to wzrosło po ich zakończeniu. Konfederaci, wiedząc że bunt stanowi zarzewie rewolty, postanowili działać jak najszybciej. Sarah, jako Duch nr 24601, została wysłana wraz z innym o numerach 24506 i 24718 celem zamordowania zbuntowanego senatora oraz jego rodziny.
Bez problemu udało im się ominąć wszelkie zabezpieczenia. Cała trójka dopadła senatora Mengska, ale też jego żonę Katherine oraz młodszą córkę - Dorothy. Sarah osobiście odcięła patriarsze rodu głowę, zabierając ją następnie na Tarsonis. Ciała odnalazł ich zaufany przyjaciel, Achton Feld, jaki o wszystkim powiadomił jedynego żyjącego przedstawiciela rodziny - Arcturusa. Wkrótce po wykonaniu misji Konfederacja postanowiła unicestwić całą planetę, bombardując ją głowicami jądrowymi klasy Apokalipsa, będącymi najsilniejszymi w arsenale ich wojsk.
Zrozpaczony Arcturus dowiedział się o tych wydarzeniach. Przebywając wówczas na Umoji, będąc gościem rodziny swojej kochanki - Juliany Pasteur - przysiągł zemścić się na Konfederacji Terran oraz osobiście dopaść kobietę, która odebrała mu ojca. W tym celu z pomocą rządu dotychczas neutralnej Umoji zebrał ocalałych rebeliantów, a następnie stworzył nową siłę w sektorze. Nazwali się Synami Korhalu, obiecując obalić tyranię oraz odbudować swoją planetę.
Przeciw wrogom Konfederacji[]
Kerrigan zabija jednego z umojańskich polityków.
Wobec zagłady Korhalu i otwartego buntu Konfederacja zaczęła tracić grunt pod nogami. Razem z pozostałymi Duchami Sarah brała udział w wielu spektakularnych akcjach, mających na celu przywrócić pozycję Tarsonis w Sektorze Koprulu i powstrzymać rebelię. Była wówczas jedną z najlepszych w tej dziedzinie, zyskała też miano legendy, o której przez wiele lat opowiadano.
Tymczasem w odpowiedzi na rosnące hegemonię i opresję na Umoji władze ogłosiły powstanie Protektoratu, sprzecznego ideologicznie z Konfederacją oraz zapewniającego azyl wszystkim jej przeciwnikom. Sarah została wysłana celem dokonania skrytobójstw na przeciwnikach Konfederacji. Nie wiadomo którzy Umojanie padli z jej ręki, lecz pewne jest iż lista ta należy do długich.
Prawa ręka wodza[]
Ksenomorfy z Fujita[]
Konfederacja odkryła istnienie zergów gdy Synowie Korhalu rozpoczęli swoją rewoltę, a więc prawie 10 lat przed rozpoczęciem Wielkiej Wojny.
W czasie gdy Kerrigan dusiła płomienie wyzwolenia Konfederacja odkryła, że nadchodzi wielkie zagrożenie nie tylko dla rządu, lecz także dla całej rasy ludzkiej. Terranie napotkali wyjątkowo agresywne bestie i po pierwszych chwilach dało się zauważyć, iż nie jest to niebezpieczna flora i fauna, ale nowa, inteligentna forma życia, całkowicie nie pochodząca ani z Sektora Koprulu, ani tym bardziej ze Starej Ziemi. Obcy zabijali bądź infekowali wszystko, co tylko napotkali. Nazwane ksenomorfami istoty uznano za realne zagrożenie dla rasy ludzkiej, stąd też Konfederacja natychmiast utajniła ich istnienie, a złapane okazy wysłała do zagród celem ich dokładniejszego zbadania.
Szybko odkryto, iż istoty te najbardziej pożądają jednostek z mocą psioniczną. Kerrigan znalazła się wśród kilku wybranych Duchów, jakich zadaniem stało się przejęcie umysłowej kontroli nad organizmami oraz sprawdzenia, czy dałoby się je kontrolować. Sarah odkryła wkrótce, iż te istoty nazywają siebie zergami i są połączone jakimś rodzajem więzi mentalnej. Była to świadomość zbiorowa a przeprowadzana przez Duchy więź telepatyczna mogła je z tego wyrwać, jak również przejąć częściową kontrolę nad nimi. Jednym z takich miejsc była Placówka Fujita, gdzie Konfederacja kazała jej doprowadzić do nawiązania więzi z zergami, co doprowadziło do ich zdziczenia. Jednakże miało to też efekt na dłuższą metę - Rój wiedział, że znajduje się w tej części Drogi Mlecznej obiecujący okaz i rozpoczął swój długi lot do terrańskiej przestrzeni.
W pewnym momencie placówka została odkryta przez Arcturusa Mengska. Widząc, że Konfederacja zataiła istnienie zagrożenia o wiele większego niż cokolwiek, z czym dotychczas się mierzyli; uratował ją. Jednakże wiedział kim ona jest i za co była odpowiedzialna. Czuł jednak, iż nadal może mu się przydać w roznieceniu płomieni rewolucji w sektorze.
Bunt Ducha[]
- Byłam wolna. Uwolniona przez człowieka, który miał wszelkie powody mnie nienawidzić. Nie byłam naiwna. Arcturus Mengsk też chciał, żebym zabijała. Żebym dołączyła do jego rewolucji i przelewała konfederacką krew.
- ―Wspomnienia Kerrigan dotyczące momentu uwolnienia przez Mengska.[src]
Mengsk po uwolnieniu Sary z Placówki Fujita.
Wyzwolenie Kerrigan przez Mengska oznaczało również uwolnienie jej z warunkowania neuronalnego Konfederacji. Kobieta odzyskała wolną wolę i mogła walczyć ze swoimi ciemiężcami. Oczywiście Arcturus jej nienawidził za to, co zrobiła jego rodzinie, tym niemniej widział w niej przydatne narzędzie. Aby uśpić jej czujność zaproponował dołączenie do Synów Korhalu i wspólną zemstę na Konfederacji. Kobieta przystała na to, wiedząc iż nawet jeśli zrezygnuje to i tak rząd z Tarsonis ją odnajdzie i z powrotem zmieni w maszynę do zabijania.
Dołączając do buntowników Sarah uzyskała stopień osobistego porucznika Mengska. Jako przywódczyni oddziałów do zadań specjalnych wspomogła wysiłki mające na celu wyzwolenie terran spod władzy oligarchii Starych Rodów. Dzięki niej szala zwycięstwa zaczęła się przechylać na korzyść Synów Korhalu. Zostając cichą bohaterką rewolucji zabijała wielu konfederackich żołnierzy oraz pomagała w podjudzaniu kolejnych planet Obrzeży, aż wkrótce do otwartej rewolty dołączyła także część Planet Centralnych.
Wielka Wojna[]
Inwazja obcych[]
W pewnym momencie jednak ściśle tajne informacje Konfederacji ujrzały światło dzienne - 8 grudnia 2499 roku planetę Chau Sara zaatakowały zergi, a potem spalili ją protosi. Jednocześnie opinia publiczna dowiedziała się o istnieniu protosów. W tym momencie rewolucja weszła w decydującą fazę, a Konfederacja Terran znajdowała się już jedną nogą w grobie. Wciąż kurczowo trzymając się wiary, iż mogą wygrać wojnę na dwa fronty wysłali młodego dowódcę, aby objął urząd naczelnika kolonii Mar Sara - bliźniaczej planety. Jego przełożonym został generał Edmund Duke, jaki z kolei wysłał go, by nawiązał kontakt z tutejszym stróżem prawa, jakim był szeryf kolonialny Jim Raynor. Początkowo panował spokój, lecz po odkryciu istnienia zergów i zniszczeniu zainfekowanego centrum dowodzenia na terenie Pogranicznych Rubieży szeryfa aresztowano, a naczelnika pozostawiono samemu sobie, kiedy obcy rozpoczęli zmasowany atak na świat.
Kiedy stało się jasne, że istoty z jakimi Sarah miała do czynienia nie są prymitywną formą życia, ale istotami o wiele bardziej rozwiniętymi, podłączonymi do zbiorowej świadomości i infekującymi całe planety, zrozumiała z czym terranie mieli do czynienia. Obcy przypuścili zmasowany atak i jedynie rebelianci mogli stawić im czoła. Kerrigan była wśród osób, jakie widziały upadek Mar Sary, a później przybycie protoskiej floty, jaka spaliła do gołej ziemi całe ciało niebieskie, zabijając miliardy zergów oraz zainfekowanych terran, jacy tam zostały w przeciągu zaledwie kilku chwil. Jednocześnie miał to być początek Wielkiej Wojny - konfliktu, z jakim nigdy wcześniej ludzkość się nie zmierzyła.
Szeryf Mar Sary[]
- - Kapitanie Raynor, zakończyłam rozpoznanie tego obszaru i... Ty świnio!
- Co? Przecież nie powiedziałem ani słowa!
- Nie na głos.
- A, jesteś telepatką... Słuchaj, miejmy to już za sobą, dobra?
- Jasne. - ―Pierwsza rozmowa między Kerrigan, a Raynorem.[src]
Sarah na sępie Jima.
Natychmiast po upadku Mar Sary terranie zdali sobie sprawy, iż nie są sami we wszechświecie, a bierność rządu i pozostawienie Obrzeży na rzecz Planet Centralnych dodało Synom Korhalu paliwa do działania. Kerrigan została skierowana do nowo powstałych Rangersów pod wodzą byłego szeryfa Jima Raynora, teraz kapitana, a kierowanych przez byłego naczelnika awansowanego do stopnia komandorów Synów Korhalu. Pierwsze spotkanie nie należało do najprzyjemniejszych, a to dlatego że była telepatką i wyczytała brudne myśli kosmicznego kowboja. Tym niemniej razem dotarli do placówki buntowników, następnie pomagając im w insurekcji. Kiedy jednak konfederacki dowódca został zabity siły lojalistów rozpoczęły przygotowania do kontrataku. Kerrigan i Raynor razem z komandorem zdołali się przygotować na ich atak, nie tylko powstrzymując natarcie Konfederatów, lecz także niszcząc ich bazę po drugiej stronie rzeki.
Jim i Sarah stworzyli zgrany duet, skutecznie zwalczając siły Konfederatów oraz pomagając wzniecić ogólnoplanetarny bunt. Był to też punkt zwrotny dla rebelii, kiedy to powstanie Mengska zaczęło wchodzić w decydującą fazę, a Konfederacja Terran zaczęła się chylić ku upadkowi. Aby powstrzymać rebelię rząd wysłał na planetę generała Duke'a z Eskadrą Alfa, aby powstrzymał Synów nim Ci przejmą kolejną z planet. Na jego nieszczęście okręt flagowy - krążownik Norad II - został zaatakowany przez Zmorę zergów, prowadząc do awaryjnego lądowania pośród skupiska uli obcych. Adiutant buntowników wykrył to i chociaż Raynor wraz z Kerrigan byli temu przeciwni, Mengsk zdecydował się uratować generała, twierdząc iż byłby dla nich niezwykle cennym nabytkiem. Wobec tego komandor i kapitan wyruszyli na misję, gdzie ten drugi wsiadł na swojego Sępa i przygotował desantowce, by pomóc w ewakuacji.
Kiedy Duke został uratowany wraz z resztą załogi Norada pani porucznik wyjaśniła, iż zergi są wyczulone na emanacje psioniczne, w tym zdolności posiadane między innymi przez Duchy. Arcturus wyjawił, iż w Placówce Jacobsa na Mar Sarze, gdzie Raynor pozyskał tajne dane z sieci Konfederatów, znajdowały się badania nad zergami określanymi mianem ksenomorfów oraz schemat eksperymentalnego urządzenia zwanego nadajnikiem psionicznym. Aby zniszczyć pozostałych Konfederatów na planecie przywódca rewolucji nakazał kobiecie umieścić nadajnik w centrum bazy wroga i tym samym napuścić obcych na siły rządowe. Sarah była temu przeciwna, jednak wykonała rozkaz.
Wkrótce po wykonaniu rozkazu na orbitę Antigi Większej, opanowanej przez zergi niszczące konfederackie umocnienia, przybyli protosi. Rebelianci zdołali uciec przed ich flotą, patrząc jak Konfederacja i Rój zostają spalone, tak jak to miało miejsce w przypadku systemu Sara. Tymczasem między Raynorem, a Kerrigan relacje zaczęły się zmieniać. Po licznych misjach na Antidze zostali przyjaciółmi, natomiast kiedy rewolucja zaczęła się przenosić do Światów Centralnych duet szybko odkrył, iż łączy ich coś więcej - miłość. Mengsk wiedział o tym i chociaż nigdy się w to nie wtrącił, uznawał to za rzecz niekorzystną dla jego przyszłych planów.
Zdrada[]
- - Tu Kerrigan! Unieszkodliwiliśmy protosów, ale nadciąga tu całe stado zergów. Ewakuujcie nas!
- Wstrzymać ten rozkaz. Wycofujemy się.
- Co? Chyba ich tak nie zostawisz? - ―Mengsk zdradza Kerrigan, co wywołuje wściekłość u Raynora.[src]
Kerrigan w Nowym Gettysburgu.
W końcu w marcu 2500 roku siły Synów Korhalu zaczęły pukać do drzwi Konfederacji. Rewolucja dotarła wreszcie do Tarsonis, będącej stołecznym światem rządu. Na rozkaz Mengska generał Duke miał przygotować inwazję na świat. Wtedy jednak okazało się, że niszcząc siły na platformie miasta Nowy Gettysburg w rzeczywistości przygotował do rozstawienia nadajniki psioniczne. Ich celem miała być cała planeta, w dodatku aktywowano wszystkie z posiadanych. Kerrigan stwierdziła, iż samo ich użycie na planecie w takiej ilości jest szaleństwem, a Raynor ją w tym poparł. Jednak Arcturus był zdecydowany to zrobić.
Wtedy jednak po raz kolejny pojawili się protosi. Ich celem było tym razem ocalenie terran przed zergami. Widząc to przywódca rewolucji postanowił wysłać Ducha w towarzystwie niewielkiego kontyngentu, aby zniszczyła drugą rasę i tym samym pozwoliła zergom na wyrżnięcie Konfederatów. Sarah wykonała rozkaz bez namysłu, wierząc w idealistyczną postawę Arcturusa, jaki nie pozwoliłby zginąć ludziom pod jej dowództwem oraz własnej zastępczyni. Wtedy jednak Mengsk nakazał wycofanie floty w obliczu zmasowanej inwazji zergów, tym samym pozostawiając ją na pewną śmierć.
Kapitan Raynor wraz z komandorem złamali rozkaz, wyruszając na ratunek, jednak niestety - spóźnili się. Wszędzie były tylko trupy, a także zapaskudzony krwią karabin C-10. Przez to Jim uznał, że kobieta została rozszarpana. Pełen żalu i żądzy zemsty na przywódcy rewolucji poprzysiągł obalić świeżo upieczonego imperatora. Stworzył wraz z innymi Synami Korhalu oraz ocalałymi Konfederatami nową organizację rebeliancką, zwaną Rekieterami Raynora i wypowiedział wojnę Mengskowi.
Narodziny Królowej Ostrzy[]
- Powstań, córko moja. Powstań... Kerrigan.
- ―Nadświadomość w momencie odrodzenia Kerrigan.[src]
Kerrigan po odrodzeniu w Roju Zergów.
Nikt z terran ani protosów jednak nie wiedział, co naprawdę stało się z Kerrigan. Otóż Rój zdołał ją schwytać, a z rozkazu Nadświadomości została ona wrzucona w poczwarkę, doświadczając następnie potwornych eksperymentów, mutacji i przemian ze strony organizmu zwanego Mistrzem Ewolucji. Abatur, bo tak miał na imię, robił wszystko aby ta potężna psioniczka stała się bronią ostateczną Roju Zergów, zgodnie z poleceniami swojego pana. Kobieta doświadczała niewyobrażalnego bólu, wielokrotnie łamane były jej kości i dodawane nowe elementy ciała w ramach dalszych stadiów infekcji wirusem hiperewolucyjnym.
Kobieta usiłowała więc wezwać pomoc. Zrobiła to przy pomocy swojej psionicznej mocy. Trójka istot usłyszała jej wołanie - terranie Jim Raynor i Arcturus Mengsk oraz protoski egzekutor Tassadar. Raynor wyruszył za tajemniczymi snami o wulkanicznej planecie osobiście wraz ze swoimi ludźmi, podobnie Tassadar. Inaczej zrobił Mengsk, jaki wysłał siły generała Duke'a, by sprawdzić, czemu tak się stało. Tak oto wynikła bitwa między siłami nowo powstałego Dominium Terran, Rekieterami Raynora oraz siłami protoskiej floty ekspedycyjnej. Rój jednak dzielnie się bronił, gdyż Char była ich bazą operacyjną. Ostatecznie z powodu zbyt silnego oporu Dominium musiało się wycofać, w rezultacie ustanawiając na planecie swój garnizon celem kontynuacji ponownego podboju planety.
Wtedy jednak do akcji wkroczyli Rekieterzy. Ich siły okrążyły młodego cerebrata, jaki miał za zadanie pilnować poczwarki. Wojska terrańskie walczyły zażarcie, atakując z trzech baz rozsianych w okolicy. Inni z cerebratów byli wówczas zajęci działaniami wojennymi na innych terenach planety, odpierając ataki Dominium i protosów. Tym samym cerebrat od poczwarki został sam. Siły Roju jednak były niezliczone, a wojska terran stopniowo malały. Mimo najlepszych chęci wróg nie mógł się przebić przez przewagę liczebną.
I wtedy to poczwarka zaczęła pękać.
Terran i zergi przywitała wtedy istota o kobiecym kształcie, pełna zergowego karapaksu zamiast terrańskiego pancerza, mackach w miejsce rudych włosów, płonących dzikim, żółtym płomieniem oczu; o szponach zamiast paznokci, potężnych zdolnościach psionicznych i ostrzach stworzonych na kształt skrzydeł demona. Poczwarka rozpadła się na części i powstała potężna psioniczna istota Roju Zergów. Wtedy to rzuciła się na terran, rozrywając ich ciała i maszyny na strzępy.
Nie było już porucznik Kerrigan. Narodziła się Królowa Ostrzy.
Kobieta przebiła się do Raynora, niszcząc jego centrum dowodzenia, a następnie stając naprzeciw terrańskiego buntownika i jego Sępa. Z pamięci do niego oraz przez konflikt w głowie puściła go wolno, aby nigdy nie wracał na Char. Jim wycofał się z tych terenów, jednak przysiągł sobie uratować Kerrigan oraz powstrzymać Rój Zergów, nim taki los spotka pozostałych terran.
Ariergarda Nadświadomości[]
Nowa władczyni Roju[]
Zimna Wojna[]
W poszukiwaniu artefaktów[]
Inwazja[]
- Wróciła, żeby dokończyć robotę.
- ―Raynor o powrocie Kerrigan[src]
Wyścig z Rekieterami[]
Odkrycie Zeratula[]
- I Kerrigan... Nie mogę w to uwierzyć... to nikczemna Królowa Ostrzy zapobiegnie kosmicznej katastrofie...
- ―Zeratul, na temat roli Kerrigan w proroctwie.[src]
Kerrigan na Ulaan.
Ratunek na Char[]
- W piękny sposób rozpalasz w nich nadzieję, Jim. Proszę, przyprowadź ich prosto do mnie. To będzie rzeź niewiniątek.
- ―Kerrigan w pierwszej fazie bitwy o Char.
Polowanie na Mengska[]
Uciekinierzy[]
Szczur laboratoryjny[]
- Mówiłam ci już, nie pamiętam niczego z czasów Królowej Ostrzy.
- ―Kerrigan, do Valeriana Mengska[src]
Powrót Królowej[]
Zerus[]
- Walczą. Zabijają. Ewoluują. I ty tak musisz – o ile przetrwasz.
- ―Zeratul opowiada o Zerusie[src]
Odbić ukochanego[]
- Coś ty zrobiła?
To, co musiałam.
Powiedz to Fenixowi! Powiedz to milionom, które wymordowałaś! - ―Rozmowa Jima i Sary, po uwolnieniu Raynora.[src]
Królowa kontra imperator[]
Wojna Ostateczna[]
Kerrigan uzdrowiona przez artefakt.
Kerrigan podczas testów Umojan.
Narodziny Pierwotnej Królowej Ostrzy.
Kerrigan wyzwalająca Raynora.
Charakterystyka[]
Relacje[]
Terranie[]
Jim Raynor[]
Raynor i Sarah żegnają się.
Matt Horner[]
Valerian Mengsk[]
Aleksiej Stiukow[]
Arcturus Mengsk[]
- Dopóki Mengsk żyje zabijanie się nie skończy!
- ―Kerrigan, mówiąc o chęci zemsty na Mengsku za wydarzenia na Tarsonis.[src]
Mengsk pokonany przez Kerrigan.
Przygotowania do inwazji.
Artanis i Kerrigan w trailerze do Legacy of the Void.
Zergi[]
Isza[]
Zagara[]
Dehaka[]
Abatur[]
Nadświadomość[]
Protosi[]
Artanis[]
Kerrigan wraca do Raynora
Kerrigan, jako wyniesiona Xel'Naga.
Raynor z Kerrigan po zemście na Mengsku
Zeratul[]
Tassadar[]
Ciekawostki[]
Wygląd[]
- W pierwszej części gry Kerrigan jako Królowa Ostrzy miała na sobie pancerz Ducha, co było częściej pokazywane w StarCraft Remastered. Jej skóra była bardziej zielona, a ubiór miejscami nosił ślady pęknięć, na przykład na udach czy dłoniach. W StarCraft II Kerrigan nie ma już terrańskiego pancerza, a zamiast tego dysponuje karapaksem zergów na całym ciele, zaś jedyną ludzką częścią ciała była twarz.
Inspiracje[]
- Historia Kerrigan jako dumnej obrończyni zmienionej w to, z czym walczyła wielokrotnie była powielana w innych produkcjach Blizzarda. Motyw upadłej bohaterki wykorzystano między innymi w World of Warcraft, gdzie odpowiednikiem Kerrigan jest Sylvanas Windrunner. Podobna historia związana z powstaniem zimnokrwistej zabójczyni z niewinnej kobiety istnieje w przypadku Amélie Lacroix, znanej też jako Trupia Wdowa - jednej z grywalnych postaci w Overwatch.
Pozostałe[]
- Jako pierwsza Królowa Ostrzy, Kerrigan to psionik o wartości indeksu psionicznego kategorii dwunastej, największej kiedykolwiek odnotowanej. Lewiatany mają dziesiątą, a protosi do dziewiątej. Po reinfekcji w Pierwotną Królową Ostrzy, jej umiejętności psioniczne wykraczają poza skalę, jak zaznaczył adiutant na Hyperionie.
Galeria[]
Sarah (po lewej) na zdjęciu przedstawiających Drugą Wielką Wojnę.
Kerrigan na Ulaan rozmawia z Zeratulem o proroctwie.
Sarah Kerrigan, jako Pierwotna Królowa Ostrzy.
Sarah po wyważeniu drzwi celi Raynora.
Kerrigan przed zabiciem Mengska.
Sarah daje się zabić Jimowi.
Sarah zabija Amona.
Kerrigan na Korhalu podczas intra do Heart of the Swarm.
Kerrigan odchodzi z Korhalu.